معرفی انواع کبریت در دنیا
کبریت را همه می‌شناسند و با کاربری آن آشنا هستند. در بین یکی از پرمصرف‌ترین وسایل در هر خانه‌های در سال‌های اخیر کبریت یکی از مهم‌ترین‌ها بوده. در سالیان اخیر هم گرچه فندک تا حد زیادی جای آن را گرفته اما همچنان به خاطر قیمت ارزان، دردسترس بودن در همه‌جا، ماندگاری بسیار طولانی و خطر کم نگهداری و استفاده همچنان مورد مصرف بسیاری در جامعه هستند به همین خاطر تا به حال و به این زودی‌ها اهمیت خود را در کشور از دست نداده و نخواهد داد. در این نوشته اصل هدف ما معرفی انواع کبریت است پس بدون معطلی به سراغ موضوع می‌رویم. این وسیله به طور کلی در دو دسته تقسیم بندی می‌شود: کبریت معمولی و خاص.
انواع کبریت
معمولی
کبریت معمولی را روزانه برای روشن کردن شمع، اجاق گاز و به طور کلی هر آتشی استفاده می‌کنیم. این مدل‌ها در در جعبه‌های مختلف با سایزهای متنوع و رنگ‌های گوناگون عرضه می‌شوند. کبریت‌های پرمصرف معمولی را همه می‌شناسند پس از آن عبور می‌کنیم. برای روشن کردن اجاق بهتر است از کبریت‌های بلندتر که در بازار موجود است استفاده بشود چون طول بلند آن‌ها فرصت سوختن بیشتری را فراهم می‌کند و مانع از سوختن دست در هنگام کار می‌شود. برخلاف انواع معمولی که تقریبا ۵ سانتی‌متر بیشتر نیستند این مدل‌ها بعضا تا ۳۰ سانتی‌متر طول دارند.
دسته بعدی کبریت معمولی هم مدل‌های تبلیغاتی و دکوری است که با جعبه‌های فانتزی و نوک‌هایی با رنگ‌های متنوع ساخته می‌شوند. کبریت عطری هم مدل جدیدتر همین دسته بندی است که در حین و پس از سوختن رایحه عطری از خود پراکنده می‌کند.
احتمالا عنوان کبریت بی‌خطر هم به گوش‌تان خورده باشد. توضیح اینکه نوع بی‌خطر نسل جدیدتر این ابزار است که در نوک آن از پتاسیم کلرات و در بدنه از فسفر قرمز استفاده کرده و باید حتما سر کبریت به بدنه فسفری آن ساییده بشود تا آن را روشن کند. درغیر این صورت چوب کبریت به هیچ طریقی شعله‌ور نخواهد شد. به همین خاطر هم به آن عنوان بی‌خطر داده‌اند.
کبریت‌های قدیمی‌تر اصطلاحا همه جا روشن شو هستند و با کشیدن روی هر سطح زبری شعله‌ور خواهند شد. در نوک آن‌ها از پتاسیم کلرات به علاوه فسفر سسکوئی سولفید استفاده شده و روی جعبه آن‌ها قسمت زبری برای آتش زدن آن وجود ندارد. معمولا بلندتر و ضخیم‌تر از انواع بی‌خطر هستند و طولانی‌تر از آن‌ها هم می‌سوزند و آتش زدن آن‌ها راحت‌تر و امکان خراب شدن آن به دلیل رطوبت کم‌تر است اما ممکن است به راحتی بر اثر یک تماس کوچک نوک کبریت باعث آتش سوزی بشوند. امروزه تولید آن‌ها بسیار محدود شده و به سختی در بازار پیدا می‌شوند.
کبریت‌های خاص
نوک کبریت ضد باد مواد آتش‌زای بیشتری دارد که روی این مواد هم با یک لایه بسیار نازک ضد رطوبت عایق شده. نوک آتش‌زای آن ضخیم و بلندتر است و معمولا ۵ میلی‌متر ضخامت و ۳ سانتی‌متر طول دارد و به مدت ۵ تا ۷ ثانیه پیوسته و آرام می‌سوزد و روشن می‌ماند. این خاصیت کبریت را به شدت در برابر باد و حتی آب مقاوم می‌کند و آن را برای کوهنوردی، کمپینگ و فعالیت‌های بیرون از شهر به یک گزینه عالی تبدیل می‌کند. به همین دلیل به آن لقب کبریت کوهنوردی هم داده شده.
کبریت دائمی از دو قسمت تشکیل شده یک استوانه فلزی کشیده که داخل یک مخزن پر از سوخت دیگر پیچ می‌شود. مثل انواع معمولی روی بدنه این مخزن یک سطح زبر وجود دارد که نوک آن را شعله‌ور می‌کند. تقریبا می‌شود گفت فندکی با ظاهر کبریت است که تمام نمی‌شود و مخزن آن پس از استفاده قابل شارژ است.
کبریت با دمای بالا نوک آن از دو لایه بیرونی و درونی تشکیل شده. لایه داخلی از همان مواد کبریت ضد باد ساخته شده ولی لایه بیرونی ترکیب متفاوتی است. ظاهر آن شبیه مدل ضد باد است ولی دمای شعله آن بسیار بالا تا نزدیک به ۱۲۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد که برای جوشکاری ورق‌های PIB و عایق‌کاری لوله‌کشی مورد استفاده است.
مشعل امداد و نجات هم یک استوانه به قطر ۳ و طول ۱۵ تا ۵۰ سانتی‌متر است. بعد از آتش زدن شعله‌ی ثابتی به رنگ قرمز، آبی یا سفید با روشنایی بسیار زیاد که از فواصل دور دیده بشود از خود تولید می‌کند. برای علامت دادن در تاریکی از آن استفاده می‌شود.
نوشته‌های مرتبط برای مطالعه بیشتر:
